Etiuda zaczyna się otwarciem drzwi- jest to symboliczne otwarcie historii i zarazem poczatek pierwszego ujęcia, które trwa ponad 30 sekund. Ale w trakcie tego ujęcia, po zapaleniu światła widzimy głównego bohatera- Beniamina- małego chłopca w łóżeczku, budzonego przez tate.
Benio jeszcze zaspany macha do widzów.

Kolejne, bardzo krótkie ujęcie- Benek zrzuca pidżamę. Każde kolejne ujęcie jest krótkie, po to, by nadać filmowi więcej dynamiki.

Scena 3

Subiekt Benka ( czyli kamera filmuje z perspektywy chłopca) widzimy jego stopy kroczące,
a już w następnym ujęciu (dzięki pomysłowemu umieszczeniu kamery w szafie) w pierwszym planie widzimy sylwetke bohatera, zaś w drugim pełną kolorów scenerie.

Kilka krótkich ujęć

• szuka ubranka
• rzuca kolejne części garderoby (ruch wewnątrzkadrowy)
• zakłada kapcie

Scena 4

Tata z drugim dzieckiem na ręku – efekt (tego ujęcia nie było w zamyśle Naszego filmu, ale dla urozmaicenia materiału,choćby ze względu na warstwe dźwiękową jest), Benek je śniadanie.

Scena 5

Kilka krótkich ujęć ułożonych w sekwencję z porannej toalety. Samego mycia nie widzimy, ale te 3 ujęcia: wejście do łazienki, odkręcenie wody i odłożenie szczoteczki do kubeczka- pozwalają nam domyślić się, co działo się w międzyczasie – skrót myślowy.

Scena 6

Ostatnie ujęcie jest bardzo długie- trwa minutę. Oczywiście dzieje się w nim coś, bo chłopiec idzie do szafy, wyciąga z niej zimową garderobę, ubiera się, bierze plecak i wychodzi.
I tak: ujęcie jest za długie i nudne- oczywiście celowo, bo ma Wam uzmysłowić właśnie magię filmu. Jeśli dobrze przemyślicie, co chcecie pokazać, odpowiednio to sfilmujecie, a następnie w czasie montażu połączycie owe krótkie ujęcia w sekwencję to Wasze filmy będą ciekawe.